همه تو اینستا مینویسن ک بقیه ببینن و تشویق(لایک) کنن. من اینجا مینویسم ک هیچکی نبینه و هیچ واکنشی نبینم. فقط برا دل خودم. اما اگه کسی از اون هیچکیاست ک اینارو میخونه، بدونه ک خوشحال میشم. همه میخوایم دیده شیم، بهمون توجه بشه. شاید دلیل اینکه بعد حرف زدن با دکتر حالم بهتر میشه همینه ک حس میکنم بهم توجه میکنه و متوجهم میشه(if you know what i mean). همچنان تلاش میکنم برای زندگی کردن، احساسیه ک خیلی وقته حس نکردم. اصلاح میکنم:همچنان تلاشی نمیکنم و فقط فک میکنم. حس بدیه ک احساس کنی از دنیا دیس کانکت شدی. ن اطلاعاتی میدی و ن اطلاعاتی میگیری. قشنگ حس حبس شدنه، حالا توی خودم، توی دنیا یا هرچیزی. احساس آزادی چیزیه ک از اول منو ب سمت متال برد. وقتشه دیگه، وقتشه ک بلند شم و زندگی کنم. نباید بشینم، ساکت بمونم، بترسم یا فرار کنم. وقتشه زندگی کنم.
Ps:احترام ب خودم اولین درجه غروره. برای سر پا کردن غرور پایمال شدم تا الان خم شده بودم و فقط فک میکردم. الان وقتشه بلند شم و بگیرمش بالا.
ک ,وقتشه ,حس ,میکنم ,زندگی ,فقط ,ن اطلاعاتی ,بلند شم ,شم و ,زندگی کنم ,و فقط
درباره این سایت